"Als ik terugdenk aan mijn start als "coach"..."
"Als ik terugdenk aan mijn start als "coach"..."
Het begon allemaal toen ik 14 jaar oud was, woonachtig in een rijtjeshuis in Woerden met mijn ouders en broer. Voor anderen leek ons gezin perfect gelukkig.
Maar onder die façade lag een realiteit van ongeluk in mijn ouderlijke relatie.
Mijn moeder zocht vaak mijn advies: hoe om te gaan met conflicten, overwegen van een scheiding, en meer. Op die leeftijd had ik natuurlijk geen antwoorden, maar ik luisterde, gaf advies en luisterde nog meer.
Eigenlijk was mijn moeder mijn eerste cliënt, zij het zonder dat ik wist wat ik deed. Ik klungelde maar wat, maar als kind dat zijn moeder in nood zag, wilde ik maar één ding: haar helpen, koste wat het kost.
Het enige probleem was dat ik niet wist hoe...
Toch ging het na een aantal jaren knagen…
Naarmate ik ouder werd, besefte ik steeds meer dat het niet mijn rol was om mijn moeder te 'coachen'. Ik merkte dat ik volledig verstrengeld raakte in haar problemen, een ongezonde situatie. Dus besloot ik afstand te nemen. Ik vertrok naar Rotterdam om op kamers te gaan en mijn eigen leven te leiden. Een paar jaar later studeerde ik bedrijfseconomie en psychologie aan de Erasmus Universiteit en de prestigieuze London School of Economics (LSE).
Het studentenleven was fantastisch. Vol vrijheid, studie en tijd doorbrengen met vrienden. En natuurlijk, volop coachen.
"Ik vond het zo leuk om te doen
dat ik iedereen in mijn omgeving ging coachen"
Ik coachte iedereen in mijn omgeving die maar enigszins geïnteresseerd was.
Voor vrienden, familie, en vooral medestudenten tijdens mijn studie. Ik werd aanbevolen van mond tot mond en mijn coachingpraktijk groeide gestaag. Het was iets wat me natuurlijk afging en waar ik goed in was. Misschien had dit te maken met de honderden sessies die ik had gevoerd sinds mijn 13e.
Na mijn afstuderen als drs. volgde ik het pad dat van me werd verwacht: succes vinden in het bedrijfsleven. Ik werkte als fusie- en overnameadviseur en verdiende goed. Maar na verloop van tijd begon ik te voelen dat dit niet mijn roeping was. De dagelijkse routine, de vergaderingen, de politiek - het was niets voor mij.
Na jaren in het bedrijfsleven te hebben gewerkt, keerde ik terug naar mijn passie: coaching. Met een afgeronde studie psychologie en een schat aan ervaring besloot ik mijn hart te volgen.
Maar het was geen gemakkelijke weg.
"In het begin had ik veel cliënten, meestal gratis of voor een symbolische vergoeding. Ondanks effectieve sessies, worstelde ik met het binnenhalen van nieuwe cliënten en het opbouwen van mijn praktijk."
"Ik was het slachtoffer van mijn eigen succes."
Na een aantal goeie coachingsgesprekken waren cliënten ‘klaar’ en kwamen ze niet meer terug. Ik kon weer van voor af aan beginnen met het werven van nieuwe cliënten.
Dit gebeurde continu 😣
Ik had effectieve sessies, maar als het aankwam op het binnenhalen van nieuwe cliënten, tijd besteden aan marketing en promotie? Dan keek ik daar als een berg tegenop.
Shit, ik moet weer klanten gaan binnenhalen….
Hoe ga ik nieuwe klanten binnenhalen?
Ik wist niet hoe ik structureel aan mijn business kon bouwen.
Je moet eens weten hoeveel tijd ik heb verloren aan dingen die niets hebben opgeleverd.
Een belangrijke reden dat ik met coaching was begonnen was omdat ik mensen wilde helpen. Voor anderen dus. Maar voor mezelf wilde ik ook iets. Ik wilde vrijheid en vrije tijd. Ik wilde niet een baan van 9 tot 5, maar genoeg inkomen om goed van te leven. En mij vooral niet bezighouden met marketing. Tot mijn frustratie merkte ik echter dat ik dat doel niet aan het bereiken was.
"Ik ontdekte dat succesvolle coaches consistent zijn in drie gebieden: mindset, vaardigheden en bedrijfsstrategieën."
"Ik ontdekte dat die 1% succesvolle coaches op 3 vlakken overeenkomstige patronen hadden"
Geheim ingrediënt 3: business
En doe ik alleen nog maar de dingen die ik écht leuk vind…